Cusco Peru

Met een luxe bus van Bolivia weer terug naar Peru naar de stad Cusco. Was 'lekker '12 uur zitten in de bus. Was gevarieerde en mooie rit. Cusco is grote stad met 1,2 miljoen inwoners en ligt op circa 3400 meter hoog. No problem voor ons. Ons appartement was drie keer niets. Het leek op een studentenflatje, maar dan ouder, kouder en viezer. We dachten dat we de enigste bewoners waren, maar na een dagje op stap lagen er gebruikte pannen in het keukentje. Ra ra Hoe kan dat?

De volgende dag een vrije dag die Mariska ziek in bed heeft door gebracht. John is nog even op verkenning uitgegaan in deze wel mooie oude stad. De volgende dag gelukkig weer wat beter. We werden opgehaald voor een excursie en overnachting in de Heilige Vallei in leuke plaatsje Olantaytambo. Wij bezochten de indianen markt van Pisac en de Heilige Vallei van de Inca's. Vanuit hier ontwikkelden de Inca's hun rijk. Op allerlei terrassen verbouwen zij diverse soorten maïs. Afhankelijk van de hoogte van de ligging van het terras, zon en water bepaalde het soort maïs dat gekweekt kon worden. De overnachting was in een heel leuk hotelletje in het toeristische plaatsje met een hele gastvrije eigenaar.

De volgende dag nog ruïnes van een incastad bekeken met onder andere een zonnetempel en een militaire uitkijkpost. Waren heel veel trappen om te beklimmen. 'S middags voor het eerst met de trein geweest naar het dorpje Agues Calientes ( dichtbij Machu Picchu). Ze maken hier een hele ophef over de treinreis. Er gaan stewards mee. Je tafeltje wordt gedekt met server en bestek. Het was een prachtige rit langs de wild stromende rivier die uitkomt in de Amazone rivier, stijlen hoge bergen. De trein kon niet harder dan 43 km per uur. Dus genoeg tijd om te genieten van de omgeving, de dorpjes/hutjes op bijna reisafstand van de trein. Bij aankomst op station kom je terecht in een grote overdekte bazaar met soevenir winkeltjes. In het hotel kregen wij een heel luxe kamer met een enorm bubbelbad. Heerlijk!

De volgende dag om de onzagelijke tijd van 4.15 uur er uit om Machu Picchu te bekijken. Zo vroeg omdat er anders te veel toeristen op pad zijn.

Een Engelstalige gids voor ons gegereld die het volgende vertelde. In 1913 ontdekt door een Duitse historicus overwoekerd door tropisch regenwoud . Van 1400 tot 1500 na Christus hebben hier in deze stad de Inca's gewoond.De stad is ruim 400 jaar verborgen gebleven voor de Spaanse overheersers van Peru en is 1 van de 7 wereldwonderen. Er woonden plusminus 750 mensen, voornamelijk rijken met hun bedienden. Alle schatten die de Duitser aantrof liggen ( met toestemming van de Peruaanse regering) in een museum in de USA, inclusief een paar mummies in foeteshouding. Er werden gewassen verbouwd die van hieruit met lama's en ezels naar Cusco ( 5 dagen) en de regenwouden van Brazilië werden gebracht.

'S middags met de trein weer terug naar Cusco en onze ' gezellige' studentenflat.

Vandaag opnieuw vroeg op (4 uur) om naar de Rainbowmountains te gaan. Eerst een tijdje in de kou gewacht op een verlate taxi en later wachten op andere toeristen. Al met al gingen we pas zo'n 2 uur later echt op weg. In een oude rammellige en tochtige bus waarvan de remmen vervaarlijk piept en. Was geen fijn ritje , omdat de weg smal was en we de dieptes onder ons zagen. Onderweg kregen we ook nog een karig ontbijt in een niet al te fris restaurant. De Rainbowmountains en haar omgeving liggen in een verbluffend mooi stuk landschap . Je komt langs pittoreske dorpjes waar de tijd lijkt te hebben stilgestaan en ziet herders met hun kuddes lopen. De Rainbowmountains is het eindpunt waar je bergop tegen aan wandelt. Het zijn bijzonder kleurrijke bergen. Het laatste stuk bergop is bijzonder stijl. Hier hebben we de 5000 meter hoogte grens gehaald en beklommen. Prachtig uitzicht en een voldaan gevoel.

De dag erna Cusco in geweest. Heeft veel gezellige pleinen met koloniale gebouwen er omheen. Er is genoeg te zien. Nog naar grote markt geweest en lekker geshopt.

De volgende dag vlucht van Cusco naar Lima. Uitgezwaaid ( en gezoend door) Orlando onze plaatselijke contact persoon. Op het vliegveld stond onze vlucht eerst als vertraagd en later als geannuleerd op het bord.

Na 4 uur! wachten en diverse medewerkers aangesproken te hebben op zoek naar een oplossing, konden we gelukkig met een andere vlucht mee die nog weer 2 uur later zou vertrekken. Onze Orlando was helemaal ongerust. Had diverse keren gebeld en dacht dat we van de aardbodem waren verdwenen. Maar we waren gelukkig toch in Lima aangekomen.

' S Morgens met de luxe bus in 7 uur tijd naar Huaraz gereden. We dachten relaxed te kunnen reizen, maar helaas onze achterbuurvrouw vond het nodig om op harde toon 3,5 uur onafgebroken te bellen en daarna alles letterlijk na te bespreken met manlief. Erg irritant. Uiteindelijk duurde de busrit 9 uur, omdat we bergop reden. Huaraz is in 1970 door een catastrofale aardbeving getroffen. De hele stad op een straat na is toen weggevaagd in 4 minuten tijd. Doordat het zondag was en de meeste mensen binnen bij de radio de WK voetbal in Mexico zaten te luisteren, zijn er 70.000 mensen omgekomen. We bezochten ook nog een stadje verderop waar door deze beving, een enorme ijsschots met rotsen, vanaf de berg, met 250 km per uur het hele stadje met 20.000 bewoners heeft vernietigd. 91 mensen zijn gered door een berg op te rennen. De VS heeft destijds in 2 dagen tijd een noodvliegveld gebouwd. Alle slachtoffers liggen nog steeds op 5 meter diepte onder de grond. Daarbovenop staan nu nieuwe huizen. Heel bizar.

Toevallig troffen we hier ook nog een familie van ongeveer 20 personen. Al stampend op het wasgoed in het riviertje. Dit is een ritueel. 5 dagen na overlijden van een dierbare, wast de familie zijn eigen kleding en verbrandt de kleding van de overledene. Dit om de ziel vrij van het aardse bestaan te maken.

Ook nog naar mooi gelegen azuurblauwe lagune geweest.

Dag erna mooie rit door bergachtig gebied naar de meest belangrijke archeologische site van Peru gereisd Chavin de Huantar. Hier is onder andere een tempel te zien en kun je de onderaardse gangen en ruimtes in. Ook door een tunnel gereden waar men 10 jaar lang met alleen hamers en beitels aan gewerkt heeft. Resultaat was een tunnel van slechts 500 meter. In vergelijking met de tunnels in Europa stelt dit dus niets voor.

De volgende dag met frisse tegenzin weer met de bus terug naar Lima. Nu duurde de rit ongeveer 7,5 uur. In Lima naar de kunstenaarswijk Baranko gegaan op zoek naar de brug der Zuchten. Helaas deze niet kunnen vinden. Het verhaal over deze brug was dat een rijk meisje verliefd was op een arme jongen. Haar ouders verboden haar om met deze jongen om te gaan. Daar was zij zo treurig om dat zij zo hard zuchtte van narigheid dat je haar in de verre omgeving nog kon horen. Hier wel heerlijk in de zon langs de boulevard van de Pacific (Grote Oceaan) gelopen. Echt vakantiegevoel.

'S Avonds met vlucht van Peru naar Equador. Daarover volgende keer meer.